ขงจื่อกล่าวว่า ในจำนวนคน 3 คนที่เดินมาด้วยกัน จะต้องมีคนหนึ่งที่เป็นครูของฉัน ตอนนี้ฉันอยู่ที่มหาวิทยาลัยการสื่อสารแห่งประเทศจีน ช่วงเวลาในมหาวิทยาลัยนั้นก็หายวับไป นี่คือจุดสิ้นสุด และยังเป็นจุดเริ่มต้น หน้าทะเลสาบหมิงเต๋อยามเช้า ริมทะเลสาบเปียโนช่วงบ่าย ค่ำคืนนอกห้องบันทึกเสียงคือความทรงจำสุดพิเศษของเรา ที่มหาวิทยาลัยการสื่อสารแห่งประเทศจีน ห้องสมุดไม่ได้เรียกว่าห้องสมุด มีฉายาที่เป็นที่เรียกกันของนักศึกษา เรียกกันว่า "ต้าเยว่เฉิง" หนังสือคือแสงสว่างที่ไม่มีวันดับ นำทางคนสู่ปัญญาและแสงสว่าง ห้องสมุดรวบรวมหนังสืออันมีค่า ทำให้คนมาหยุดที่นี่ เพื่อซึมซับความรู้ ก้าวขึ้นบันไดแห่งความก้าวหน้า แสดงถึงตั้งจิตตั้งมั่นของผู้ศึกษา บันทึกช่วงเวลาที่กระหายการเรียนรู้ ความสำเร็จที่นับไมถ้วน เติมเต็มเยาวชนและความฝันในอนาคต ความซื่อสัตย์ ความเป็นมืออาชีพ การศึกษา และความสามารถ การเปิดกว้างของมหาวิทยาลัยการสื่อสารฯ ทำให้ฉันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีมนุษยธรรมมาก ยังทำให้ที่จะไม่เปลี่ยนแปลงความกล้าหาญของฉัน บอกฉัน ต้องไม่ลืมความตั้งใจเดิม ต้องเชื่อในอนาคต